Gepubliceerd op 22 juli 2021
Vier jaar geleden verkocht Jan-Willem Prinsen (51) zijn assurantiekantoor aan Veldsink Groep. Hij was klaar met alle regeltjes en randzaken, zoals hij het zelf omschrijft. Hij wilde gewoon weer doen wat hij het leukste vindt en waar hij goed in is: klanten adviseren. Voor hem dé reden om zijn kantoor te verkopen.
Jan-Willem startte zijn carrière in de verzekeringsbranche bij RVS in Utrecht. Hij verliet zelfs zijn geliefde Brabant hiervoor. Maar Brabant blijft trekken en hij verruilt in 1998 RVS voor Troost Assurantiën. Als daar een andere eigenaar komt, kiest hij voor een hypotheekadviesfunctie bij De Lind Groep in Oisterwijk. “Een soort VCN”, zoals hij zelf zegt. In 2001 neemt hij de stap om dit kantoor met een compagnon over te nemen en uit te bouwen. Om uiteindelijk het kantoor volledig zelfstandig voort te zetten. Medio 2007 besluit hij de verzekeringsportefeuille die in volmacht nog bij De Lind Groep zit over te zetten naar VCN. “De eigenaar van De Lind Groep vond dat niet leuk, noemde het zelfs dat kleine kl*te clubje. Om vervolgens zelf een half jaar later zijn kantoor te verkopen aan Veldsink Groep”, lacht Jan-Willem. In 2017 verkoopt Jan Willem zijn kantoor aan de Veldsink Groep.
Ben je nog betrokken bij het bedrijf na overname?
“Het hele proces neemt uiteraard wat tijd in beslag. Als je besluit tot verkoop heb je twee keuzes: je verkoopt en vertrekt zelf ook meteen of je verkoopt en blijft betrokken. Dat laatste wilde ik. Ik heb overigens ook nog met twee andere partijen gesproken, maar die waren voor mijn gevoel vooral bezig met hoe ze de winst eruit konden wurmen en niet zozeer met het behoud van het kantoor. Dat gevoel had ik bij Veldsink niet. Voor mij was cruciaal dat mijn personeel en ikzelf prettig konden blijven werken en dat het kantoor zoals het is, overgenomen zou worden en niet op zijn kop gezet zou worden. Dat zelf betrokken blijven, viel overigens vies tegen. Was ik voorheen de baas, nu was ik vestigingsmanager. Je verhouding met je medewerkers wordt anders. Bovendien worden er toch dingen vanuit Veldsink doorgevoerd, waar je zelf niet direct achter staat. Als ik nu opnieuw voor de keuze zou staan, zou ik zelf nooit vestigingsmanager worden.”
Wat was de grootste uitdaging in het overnameproces?
“De grootste uitdaging was om in deze stap het personeel mee te krijgen. Je bent zelf al een half jaar bezig met de verkoop van je kantoor, zonder dat iemand dat ook maar weet. Toen we bij de notaris waren geweest is Jan Veldsink direct met mij mee naar kantoor gekomen om te vertellen dat zij de nieuwe eigenaar waren. Dat viel het personeel wel heel koud op het dak en achteraf gezien hadden we dat ook anders moeten doen. Ik had zelf natuurlijk de beste intenties bij de verkoop, maar je personeel ziet dat echt anders. Dus er kwamen tal van vragen, zoals waarom, waarom Veldsink en wat betekent het voor mij als werknemer van het kantoor? Ik heb mij laten coachen en daar leerde ik wel dat je vooral zelf de keuze moet maken om gelukkig te zijn en dat je dat niet van anderen moet laten afhangen. Het is balen dat je je mensen niet mee kunt nemen in dat verkoopproces, maar er is volgens mij geen tussenweg. Je kan niet vertellen dat je met verkoop bezig bent.”
Heb je nog tips voor anderen die deze stap willen zetten?
“Je moet vooral heel goed nadenken of je in je eigen bedrijf wilt blijven werken ja of nee. Realiseer je goed dat de hiërarchie verandert. Als je verkoopt gelden daarna de regels van de overnemende partij en ben jij dan de persoon die dat goed kan vertalen naar het personeel. En als je altijd zelf de keuzes kon maken en er worden andere keuzes gemaakt, sta je daar dan achter. Het kan voorkomen dat je in een spagaat terecht komt. Ik ben zelf met een coach aan de slag gegaan, die mij leerde naar mijzelf te kijken. Wie ben ik en waar ga ik staan in het proces. Dat was heel leerzaam.”
Wat spreekt je het meest aan in de Veldsink Groep?
“Vooral de persoonlijke betrokkenheid. De mensen kennen je en willen graag iets voor je doen. Ik ben echt tevreden met de keuze die ik gemaakt heb?
Hoe ziet je toekomst eruit?
“Ik heb in principe besloten dat ik stop met werken als de twee zoons klaar zijn met hun studie. Dat is over ongeveer 2 jaar. Daarna zijn er meerdere opties. Zo denken we na over het kopen van een huisje in Frankrijk, het kopen van een camper en door Europa trekken of een aantal grote reizen maken. Bovendien is vanuit Veldsink gevraagd of ik mijn kennis en ervaring niet een paar dagen per week beschikbaar wil stellen. Dat lijkt mij ook leuk. Ik wil in ieder geval af van het ‘moeten’.”
